| |
|
|
| |
Cursus Spaans voor beginners:
Dit is een goede basiscursus voor iedereen die Spaans wil leren. U kunt er alle kanten mee op.
Wilt u Spaans leren voor de vakantie, voor het werk of als hobby? Dan geeft deze cursus u een prima start. We gebruiken een interactieve lesmethode met veel oefenmateriaal. Tenslotte is een taal leren ook een kwestie van kilometers maken. Deze cursus wordt gegeven in Breda.
|
|
|
| |
Word ook gratis lid v/h Latin Emagazine! |
|
|
Het Latin Emagazine is helemaal gratis! |
|
Maximaal 1 bericht per maand |
|
Elke 5e of de 6e v/d maand in je inbox |
|
Uitschrijven is net zo simpel als inschrijven |
|
|
|
|
|
|
|
Reportages in 2014:
Afectos: flamenco dicht op de huid
Noot: Wees er van bewust dat de inhoud van het magazine
is gedateerd. |
|
Rubriek: Reportages |
|
|
Datum: januari 2013 |
Waar: Teatro de la Madrid |
|
|
Wat is intimiteit? Naakt zijn, zich geborgen voelen, durven te zwijgen? Danseres Rocio Molina en zangeres La Tremendita brengen een tot de essentie ontleed muziek- en dansstuk dat zowel de flamencoliefhebber als de 'gewone' theaterganger voor zich zal innemen.
Afectos is een verhaal zonder lijn dat toch zoveel vertelt. Alsof je afluistert bij een gesprek tussen echtelieden. De lieve woordjes, de stille verwijten, het gedeelde geheim, een blik van verstandhouding. Deze voorstelling is een intiem samenzijn voor een uitverkochte zaal.
Het hangen op de bank, het schijnbaar doelloze gepingel op een gitaar: hier doe je of je thuis bent. Je bent geen publiek, maar de vierde muur rondom de intimiteit die zich binnenskamers ontvouwt. De instrumentale rode draad is in Afectos naast de zang niet de flamencogitaar, maar een contrabas, bespeeld door Pablo Martín. De warme klanken gaan goed samen met de diepe stem van La Tremendita. De klankkast van de contrabas, toch geen traditioneel flamenco-instrument, blijkt prima geschikt voor effecten die heel flamenco klinken. Martín beslaat de klankkast als een cajón en de live opgenomen samples van basloopjes worden in de typische flamencoritmes via de geluidsinstallatie teruggespeeld. |
|
Balanceerdans met gitaar
De voorstelling begint met Molina, die op blote voeten opkomt en een zwak gloeiend peertje midden boven het speelveld aanknipt. Een familiair gebaar, dat past bij de huiskamersetting met luie leren stoel en kapstok. Als eerste gaat Molina, gezeten op een stoel, een balanceerdans aan met een gitaar die over haar lichaam rolt op de tonen van de contrabas. Als Molina haar dans-schoenen aantrekt en de mouwen opstroopt, wordt het publiek getrakteerd op het eerste virtuoze voetenwerk. Stevige stukken flamenco wisselen af met rust en soms complete stilte. Het stuk waar Molina en La Tremendita elkaar zachtjes toefluisteren, is van een intimiteit waar je als publiek haast beschaamd getuige van bent. Is het een vraaggesprek? Zijn het kooswoordjes? Is het een ingehouden twist?
|
|
|
Onnavolgbare palmas
De goede verstaander herkent in het fluistergesprek de woorden 'Chiribi, Chiribi', een bekende rumba Catalana. Wat volgt, is echter een pittige bulerías na een swingend stuk palmas van de twee artiesten samen die zich achter elkaar hebben opgesteld. Dat levert het fascinerende podiumbeeld op van twee vrouwen die tot één muzikaal, handenklappend en ritmisch trappend wezen lijken te zijn geworden. De laatste scene zet in met La Tremendita die op een kalimba (duimpiano) een dromerige melodie speelt en zachtjes zingt. De contrabas neemt het over en Molina laat zich helemaal door de muziek meenemen met kleine bewegingen en gesloten ogen. Weer krijg je dat gevoel dat je hier door het huiskamergordijn gluurt naar iemand die helemaal voor zichzelf alleen een dans doet; niet dat je naar een wereldartiest kijkt die een goed geregisseerd stuk opvoert. En dat is precies de intimiteit die Molina en La Tremendita hebben willen bereiken met Afectos.
'Afectos' – gezien in Teatro de la Abadía, Madrid.
Rocio Molina: choreografie en dans. Rosario Guerrero: ‘La Tremendita' zang.
Pablo Martín: contrabas. Carlos Marquerie: regie, décor, licht. Rosario Guerrero ‘La Tremendita’,
Pablo Martín: originele muziek. Rocio Molina, Rosario Guerrero ‘La Tremendita’: idee
Rocio Molina
Rocio Molina maakt al jaren furore als jonge flamencodanseres. In 2010 won ze, slechts 26 jaar oud, de grootste prijs die er in Spanje voor de podiumkunsten te verdienen valt: de Premio Nacional de Danza. Ze tourt al jaren door de wereld met verschillende zeer vernieuwende producties. Kenmerkend aan haar dans is, behalve een puntfijne techniek, de uitdrukking en emotie. Ze brengt je aan het lachen en laat je soms schrikken van ontroering. Rocio Molina bracht tijdens de Nederlandse Flamenco Biënnale van 2011 met veel succes de voorstelling Oro Viejo, eveneens met La Tremendita.
Rosario La Tremendita
Rosario La Tremendita zingt al sinds haar vijfde jaar flamenco. Opgegroeid in Triana, de beroemde zigeunerwijk van Sevilla, kreeg ze de traditie met de paplepel ingegoten. De cante jondo, 'diepe zang', klinkt dan ook door in haar stem. Maar ze is een echt kind van haar eigen vernieuwende flamencogeneratie en deed mee aan cross-overprojecten als Quasida, flamenco fusion met Perzische muziek en poëzie. Ze werkte ook met moderne flamencodansers als Belen Maya en Andres Marin.
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
