Na ruim 70 minuten werd dit enerverende optreden afgesloten met het schitterende slotstuk Camagüeyanos y habaneros. Zo kwam er onder enthousiast gejuich van de kijkers-luisteraars en dansers helaas een einde aan dit feestje. Ramón Valle nam het stokje over en zette zich samen met zijn vriend Gustavo Corrales (Cuba) aan de vleugel voor een ‘quatre mains’. De vier handen bewogen gebroederlijk over de toetsen, af en toe drummend op de vleugel. De pianisten bleken aan elkaar gewaagd. Zo viel hun klassieke achtergrond naast natuurlijk hun krachtige Latijns–Amerikaanse jazzstijl op. Tijdens Flashes from Holland ontstond er vervolgens een geweldig samenspel tussen de pianoritmes van Ramón Valle, de klanken van de jonge gitarist Reinier Baas en de subtiele uithalen van drummer Jamie Peet.

De mooie basklanken van Leslie López vormden een heerlijke ondersteuning. Bij het stuk Kleine prins stapte dwarsfluitist Orlando ‘Maraca’ Valle (neef van Ramón) het podium op om Ramón flink uit te gaan dagen. Met zijn dwarsfluit laat hij horen hoe zacht en vooral ook hoe explosief hij kan gaan. Bij het nummer El guanajo relleno sloeg percussionist Marcos Betancourt spontaan aan het zingen en het publiek deed even ongedwongen mee. Het slotstuk Adentros had een schitterende, steeds terugkerende melodie, waarbij iedereen volop ruimte kreeg voor improvisatie. Het accent lag in dit stuk op de Cubaanse roots, de Afrikaanse ritmes. Er ontstond een bijna hypnotiserende, ritmische extase tussen drummer Jamie Peet en percussionist Marcos Betancourt. We kwamen ogen en oren tekort en het was echt genieten geblazen. Naast muzikale professionaliteit, ritmiek en samenspel waren we getuige van vriendschap, plezier en verbroedering. Een Cubaans latin-jazzconcert van grote hoogte, met lange, melodische stukken vol genot en plezier, dat ik voor geen goud had willen missen. Tijd om te eten was er niet en evenmin om alle workshops en shows te zien, of de kinderpret in de kelder bij ballonnenkoning Gerard en de workshop percussie onder leiding van Marcos Betancourt. Mijn concentratie lag bij de live muziek dus snel naar de (grote) zaal waar het Coro Cantoro was begonnen. Een groot podium met in het wit geklede zangers, die een vocaal concert neerzetten onder de bezielende leiding en begeleiding van Jorge Martínez op piano. Een moment van verstilling, gevolgd door de pure salsa dura van Conjunto Amsterdam en Marco Toro. Hierbij lag het accent duidelijk op de percussieritmes. In de eerste plaats door Toro op slagwerk, met naast hem Juan Carlos Viloria ‘Bulu’ op conga’s en bandleider Daniel Patriasz. Er werd stevig gespeeld in een inmiddels zeer gevulde zaal met dansers. Naast al deze percussie kon pianist Cajan Witmer het niet laten even stevig uit zijn dak te gaan met een latin groove. Pardo speelde ook hier mee, ditmaal geen tres maar bas. Om het publiek tegemoet te komen werden er naast eigen bewerkingen onder meer hits als Suavemente gespeeld. De sfeer zat er goed in. Ondertussen speelde in de andere (spiegel)zaal Ritmo Continuo. Een band onder leiding van de Venezolaanse multipercussionist José Cerezo. De veelal jonge muzikanten regen hun nummers aaneen en ook hier ontstond een spontaan feestje. Er werd veel gedanst op de ritmische salsa met timba-invloeden.

Het avondprogramma begon met ons eigen Nederlandse Septeto Trio Los Dos, bekend om hun Cubaanse sonmuziek met een eigen geluid. Zanger en leider Juan ‘Wancho’ Alberto en zijn leden hadden er zin in. Ze hadden ook wel een zeer toepasselijk nummer in het repertoire met Somos hermanos. Tot slot kwamen Divan Rodríguez en José Ávila van Septeto Nabori de band ook nog versterken met zang en koebel. Deze sonmuzikanten zouden elkaar deze avond nog vaker weten te vinden. Rond 22.00 uur pakt de 12-koppige band Axioma uit met stevige klassieke salsa uit Cuba en Puerto Rico. Met zangers Díaz en Alfonso uit Cuba en Maaike van Zetten uit Nederland, drie percussionisten en drie blazers, slagen ze er met gemak in een energiek salsaoptreden neer te zetten. Het bleek een goede beslissing om Septeto Nabori als laatste in te plannen. Zoals altijd zetten ze een zeer energiek concert neer, met hun liefdevol uitgedragen, traditionele Cubaanse sonmuziek. De trompet torent weer overal bovenuit, met daarnaast de meer rustgevende tres en gitaar, de opzwepende ritmes van de percussie en de prachtige stemmen van Iván Rodríguez en Yoelis Torres. Deze band is inmiddels zeer populair in ons land en dat komt vooral door hun eigen sound, eigen composities en hun niet te stuiten enthousiasme. Vanuit het behaaglijke Rome, waar velen van hen wonen, trotseerden ze sneeuw en koude om het grootste deel van de dag in het Mirror Centre te komen verbroederen. Ook deze avond zetten ze de zaal op zijn kop. Ze speelden, zongen en dansten onafgebroken door tot bijna 0.30 uur. Daarna volgde nog een fantastische ‘descarga’, samen met de leden van Septeto Trio Los Dos en Leslie López met zijn typische (Puerto Ricaanse) cuatro. De 15 muzikanten maakten er een waar feest van op het podium en brachten daarmee een mooie ode aan hun geliefde Cuba.

Rond middernacht hadden de dj’s nog een aantal uren te gaan en konden de ‘die hards’ nog enkele uren door met dansen en feesten. Voor mij was het tijd om even rust te nemen! De organisatie kan met trots terugkijken op een geslaagd benefiet. Graag wil ik hierbij Isabelle de klerk, Laura Spoelder, Esmeralda Holman en Minou Spits bedanken, evenals de sponsors en het Mirror Centre. De organisatie heeft op deze avond ruim 6800 EURO opgehaald. Kijk voor meer informatie op de website: www.slachtofferssandy.nl.