Vrijdag 20 maart is het zover. De officiële presentatie van het album Rumberos a montón. Een bijzonder album, waaraan tal van gerenommeerde internationale artiesten hebben meegewerkt. Vlak voor het optreden neemt Nils Fischer, de initiatiefnemer, nog even de tijd om ons er wat meer over te vertellen. |
Met welk idee ben je aan dit album begonnen?
Het vorige album ¡Gracias Joe Cuba! was onverwachts een heel groot succes. Dat leek me niet gemakkelijk te evenaren. Ik had het gevoel dat ik dit keer een andere richting moest kiezen. Dit keer wilde ik de sounds samenvoegen van twee bands die mijn grote helden zijn: Irakere en NG La Banda uit Cuba. Ik had de drummer van NG La Banda [Calixto Oviedo] en de bassist van Irakere [Carlos del Puerto], en ik dacht: “Daar moet gewoon iets moois uit voortkomen.” Deze t wee muzikanten, Mark Bischoff en ikzelf vormden de basis van de band, en zo zijn we begonnen met arrangeren. Ik denk dat we daardoor een heel andere groove hebben dan andere salsabands. We kopiëren niet, maar brengen een eigen ritme. Het is de combinatie van de personen die we bij elkaar brengen, die ervoor zorgt dat er iets ‘anders dan anders’ uitkomt.
Hoe is ‘What’s going on’ op dit album beland?
Salsa is eigenlijk altijd heel romantische of vrolijke muziek, maar ik wilde er een inhoudelijk noot aan toevoegen. Ik houd erg van Rubén Blades en van teksten die wat dieper graven. Want feest is leuk, maar een beetje diepgang mag ook wel. Daarnaast ben ik een heel grote fan van Marvin Gaye. Het leek me wel spannend om een Spaanse versie te brengen van dit nummer, waarvan bijna iedereen de tekst al kent. Ik ben heel blij met de Spaanse tekst, die door Alberto (Caicedo) is gemaakt.
En dan nog die versie met Shirma Rouse erbij.
Met Shirma heb ik samen op het conservatorium gezeten. Het leek me leuk om die iets kortere versie aan het album toe te voegen, gewoon in het Engels gezongen. Eigenlijk houd ik niet zo van Engelse salsa, maar Shirma heeft een Antilliaanse ‘feel’ en dat werkt heel goed. Ik ben heel tevreden over het resultaat.
Heb je zelf een persoonlijke favoriete track op deze cd staan?
Dat is moeilijk, want dat wisselt steeds. Nummer 4 is te gek, met Lucrecia, maar momenteel is mijn geheime favoriet een van de moeilijkste nummers op de cd: La Media Vuelta. Dat is een mariachi-lied dat we in rumba spelen. Het is gearrangeerd door Alain Pérez. Het is best een lastig stuk, maar ik vind de melodie en de tekst erg mooi. Een echte favoriet aanwijzen is echter wel heel moeilijk. Dat hangt ook wel van mijn stemming af.
Jullie hadden het album eigenlijk al klaar, maar voor het allerlaatste stukje hebben jullie crowdfunding ingeschakeld. Hoe is dat bevallen?
Dat was heel spannend. We hadden al heel veel in dit album geïnvesteerd. Ik had een beetje subsidie gekregen van het Norma Muziekproductiefonds en daarnaast had ik er zelf heel veel in geïnvesteerd. Maar ik wilde het graag op een fatsoenlijke manier afmaken, dus goed mixen en goed masteren. Daar waren gewoon nog duizenden euro’s voor nodig. Dus vandaar die crowdfundingactie. Dat was heel spannend, maar ook heel leuk. Er hebben zoveel mensen geholpen om dit uiteindelijk voor elkaar te krijgen. En ik kreeg zoveel blije reacties binnen van mensen die uiteindelijk de cd ontvingen. Elke reactie was als een stootje endorfine, heel fijn. Het is dus een groot succes geweest. Het was heel hard werken, want ik moest heel veel mensen enthousiast maken, maar ik heb er ook veel van geleerd.
Heb je stiekem alweer plannen voor een volgend project met Timbazo?
Nee, er komt eerst weer een nieuwe cd uit van CaboCuba Jazz, mijn andere band. Daarmee gaan we dan volgend jaar weer een theatertour doen. Maar eerst nog een tour met dit album en deze band. Nils vertelt nog enthousiast over het optreden in het televisieprogramma De Wereld Draait Door, dat voor een paar dagen later gepland staat. En dan is het voor hem tijd om het podium op te klimmen.
|
