Ik kwam uit een heel warm en beschermend gezin, en moest wennen aan de ogenschijnlijke openheid van de mensen in Amerika, die uiteindelijk toch beperkt bleek te zijn. Ik heb er echter heel veel geleerd en ik heb die periode ook nodig gehad om te komen waar ik nu ben.
Waar kijk je op dit moment met de meeste voldoening op terug?
Zoals de meeste artiesten wel zeggen, is dat toch mijn laatste album. Die is op dat moment dan toch “het beste tot nu toe”. Maar ik vind toeren ook erg leuk, het geeft me een soort “familiegevoel” om samen met de crew op pad te zijn. Ook het proces naar het toeren toe geeft me veel voldoening. België en Nederland liggen al aan je voeten, en Duitsland flirt ook al. Heb je nog meer internationale plannen?
Ik hoop dat het flirten van Duitsland overgaat in liefde, haha! Ik vind het altijd lastig om nieuw publiek te bereiken, het blijft moeilijk om te bepalen wat een publiek leuk vindt of niet. Het was bijvoorbeeld in Nederland ook lastig om voeten in aarde te krijgen. De TROS heeft me daarbij erg geholpen. Nadat ik was aangetrokken als presentatrice van ‘Muziekfeest op het plein’, leek het wel alsof het ijs eindelijk gebroken was.
Je bent blij met je platendeal met ARS/Universal?
Ja, we zijn hard met het nieuwe album bezig. We gaan hiermee een andere richting uit, en daar was ik ook wel weer aan toe. Het werken met andere producenten en componisten kan erg verfrissend en uitdagend zijn! Ze halen weer andere dingen in me naar boven, waardoor ik mijn grenzen kan verleggen. Daar houd ik wel van. Begin januari duiken we de studio weer in en gaan we lekker schrijven. En hopelijk dan de komende zomer een nieuw album.
Waar moeten we aan denken bij je nieuwe album?
Sinds mijn cd 'Baila Perez' is de rode draad altijd wel het Spaans geweest. Ik ben daarmee teruggegaan naar mijn roots. De echte Spaanse ‘soul’ wil ik nog niet aanraken, want dat gaat wel heel diep. Dat gaat ook over mensen die heel veel miserie hebben meegemaakt. Ik denk dat mijn muziek gewoonlijk meer met de zomer wordt geassocieerd, met ‘je goed voelen’. Maar in het theater ziet het publiek dat ik ook ballades en veel emotionelere nummers zing. En dat ik daar ook veel dieper in ga dan een paar jaar terug. Ik heb natuurlijk in die tijd al veel meer meegemaakt, en dat levert mooie teksten op. Ik schrijf zelf veel nummers, ook voor het nieuwe album. Het schrijven is voor mij een soort uitlaatklep. Het lijkt soms wel een vorm van therapie. Dat klinkt een beetje zwaar, maar het kan echt helpen om dingen van je af te schrijven.
Ben je voor het boek 'Diez' ook zelf in de pen gekropen?
Nee, daarvoor heb ik wel heel veel gesprekken gevoerd met de journalist die het heeft geschreven. Wel heb ik zelf al het fotomateriaal erbij gezocht. Ik heb er wel van geleerd. Als ik ooit nog eens zoiets zou moeten doen, dan zou ik eerst de foto’s uitzoeken. Want als je nu de foto’s ziet, die zijn bijna al een verhaal op zich. Als je die ziet, dan komen de verhalen vanzelf naar boven.
Zijn er artiesten of andere personen die je geïnspireerd hebben?
Inspiratie is een groot woord, maar ik kijk graag en met veel respect naar bepaalde artiesten. Iemand waar ik heel veel respect voor heb is Gloria Estefan. Zij is echt baanbrekend geweest voor de latin community. Zij durfde de grote stap te nemen om de commerciële muziek achter zich te laten en heel diep in haar roots te gaan graven en op basis daarvan een album uit te brengen. Dat is fantastisch! Maar ook Prince vind ik fantastisch en Michael Bublé, die ik onlangs ben gaan zien. Ik vind het fijn om naar concerten van andere artiesten te gaan. Het eerste grote concert waar ik naartoe ben gegaan, was van Celine Dion. Mijn moeder heeft me meegenomen toen ik nog klein was. Ik weet het zelf niet meer, maar het schijnt dat de tranen over mijn wangen rolden, zo mooi vond ik het!
Is er een artiest met wie je graag eens samen een project zou willen doen?
De samenwerking met Voice Male voor 'Hijo de la luna' vond ik erg mooi! Voice Male is een a capella groep, en samen met mijn toch wel fragiele stem, klonk dit erg magisch. Ik vind het leuk om de grenzen op te zoeken. Zo mag bijvoorbeeld Robbie Williams altijd bellen, maar ook George Michael vind ik ook een hele mooie stem hebben. En een rockband als Bon Jovi lijkt me ook leuk om mee samen te werken. Ik zoek graag de uitersten op.
Zijn er nog nieuwe terreinen die je wilt verkennen?
De wereld van de musical zou ik wel graag willen ontdekken. Het is weer een andere manier van stemgebruik, veel meer gedisciplineerd. En misschien nog in de richting van films? Wie weet! Maar het artiest zijn blijft voor mij het belangrijkste. Zo af en toe een zijstapje mag, maar ik zal nooit een programma aannemen dat helemaal niets met muziek te maken heeft.
Wat is je verlanglijstje voor de toekomst?
We zijn volop bezig, maar the sky is the limit! Ik sta overal open voor en ik zie wel wat er op mijn pad komt. Ik zou graag nog een keer naar Amerika gaan. Ik was mijn eerste keer in Amerika nog erg groen, zowel als mens als artiest. Als ik nu een tour zou kunnen doen in Zuid-Amerika en andere Spaanssprekende landen, zou ik daar heel anders in staan. Ik heb nu een andere bagage en een ander verhaal te vertellen. Ik ben een volwassen vrouw, en ben anders geworden in mijn handelen en mijn lichaamstaal. Waar ik vroeger een echte stresskip was, ben ik nu veel rustiger geworden en ik kan beter relativeren.
Je nieuwe tour heet Oxygen. Hoezo zuurstof?
Muziek is mijn zuurstof in het leven! Ik hoor vaak van mensen die mijn concert hebben bezocht, dat ze 'opgeladen' naar huis toe gaan. Vraag me niet waarom, of hoe dat komt. Daarom leek het ons wel een leuk idee om het deze keer eens helemaal open te trekken. Vandaar ook een Engelse naam. Oxygen, zuurstof, met veel nieuwe input. Veel nieuwe songs erin. Ik zie ook dat mijn publiek heel breed is. Jong, oud, en alles wat er tussenin zit, dat is ongelooflijk. En dan vragen ze wel eens aan me: “Die Spaanse taal, is dat geen barrière?”. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Ik zing vanuit mijn gevoel en ik denk dat de boodschap dan toch wel over komt. Mogelijk beperkt het een klein beetje, maar de mensen die me volgen, dat zijn echt fans. Ik heb mensen uit de beginperiode helemaal zien evolueren, zoals ik zelf ook ben geëvolueerd. Er is zelfs een fan die haar baby naar me heeft vernoemd. Een andere fan vroeg of ik mijn handtekening op haar arm wilde zetten, en heeft die vervolgens als tattoo laten zetten! Ik vind dat fantastisch, en soms ook wel beangstigend, maar ik sta ervoor open. Zoals ik al eerder zei, ik kom uit een warme cultuur en respect is een belangrijke waarde voor me. We zijn als een grote familie! Zowel op het podium als ernaast.