Buiten was het koud maar binnen gaf Roberto Fonseca op 24 oktober een hartverwarmend optreden in het Bimhuis. Voor de liefhebbers was het al een vertrouwde aanblik: Roberto met zijn zwarte hoed en armbanden aan beide polsen. Nieuw was het kleine keyboard op de piano, waaruit een radio-opname van Ibrahim Ferrer klonk. Dit ter nagedachtenis aan deze zanger, met wie Roberto vaak heeft opgetreden.

De Cubaanse pianist zette een strak, gepolijst concert neer. Zijn razendsnelle aanslag maakte diepe indruk op het publiek. Het optreden begon met een aantal nummers van zijn nieuwe album Yo. Daarbij gaf hij aan dat het nummer JMF was opgedragen aan de persoon van wie hij het meeste houdt. Daarop klonk uit het publiek de vraag “Tu madre?” Roberto reageerde met de wedervraag “Love most tu madre?” en vroeg vervolgens of er nog meer Spaanssprekenden waren. Dat bleek het geval te zijn en Roberto schakelde meteen over op het Spaans, wat door velen erg gewaardeerd werd.

De muzikanten speelden met zichtbaar plezier en een grote onderlinge betrokkenheid. Ze kregen ruim gelegenheid om te soleren en vooral Jorge Chicoy oogstte diep respect met zijn betoverende gitaarspel. Het slot-nummer werd geïntroduceerd als “typical Cuban”. De zaal was muisstil, met uitzondering van een tot 2 maal storend afgaand mobieltje. Roberto was zichtbaar geërgerd. Gelukkig kwam er toch een toegift, met aangename uitstapjes naar bekende nummers als Bésame Mucho, dat door het publiek voorzichtig werd meegezongen. Het optreden werd afgesloten met een staande ovatie van het (middelbare) publiek.